JAKATOUMBA ΤΗΣ ΛΙΑΣ ΧΑΡΑΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΚΡΙΣΤΗ ΧΑΡΑΚΗ

JAKATOUMBA

– a dance theater performance for children

(Το παιδικό χοροθεατρικό της Λίας Χαράκη)

 

Γράφει ο Κρίστης Χαράκης

Πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού «Βασίλης Μιχαηλίδης»

 

Έχουμε παρακολουθήσει μαζί με πλήθος μικρών παιδιών την προτελευταία παράσταση του «Τζακατούμπα», στο «Ριάλτο» της Λεμεσού, ένα χοροθεατρικό δημιούργημα της προσφιλούς μου Λίας Χαράκη, που το χάρισε με όλη της την αγάπη στα παιδιά!

Το έργο διέθετε, και οργανική αρχή, και διαδραστικό περιεχόμενο, και θεατρικό τέλος· η πλοκή του διαδραμάτιζε έντεχνα τη δική του σύγχρονη σε χορό ζωηρή ολοκληρία, που επικοινωνεί με παιδιά όλων των εθνικοτήτων, όπως ταιριάζει σε ένα θεατρικό σύστημα κινήσεων, χωρίς κείμενο, με πρότυπο την παιδική συμπεριφορά της ηλικίας της αμόλυντης!  Μάς κράτησε τόσο για την πρωτοτυπία του, όσο και για τη διαδραστική εικόνα θέασης, όπου τα παιδιά επικοινωνούσαν με αναδράσεις από τη θέση του θεατή, στη  θεατρική γλώσσα των κινήσεων της μουσικής και του χορού.

Τα σώματα μας, μιλούσαν με τις κινήσεις των σωμάτων των «χορευτών-ηθοποιών» και των πολύχρωμων κύβων και κώνων, σκηνικών παιγνιδιών, που χόρευαν και έπαιζαν «κρυφτούλι» μεταξύ «τάξης» και «αταξίας», χορεύοντας κι αυτά «θέατρο». Ο συγχρωτισμός των εξαίρετων χορευτών με τις ψηλές και χαμηλές συχνότητες της μίμησης της μιμήσεως των κινούμενων ήχων και σωμάτων, με τον παλλόμενο ενθουσιασμό των μικρών θεατών, όλα, ως σύνολο, χορευτές, χορευτικά αντικείμενα, ήχος και φως, αντανακλούσαν ένα πλήρες σύστημα μέθεξης πρώιμου «επικοινωνιακού πράττειν» παιδικών συναισθημάτων χαράς, χορογραφικά σκηνοθετημένο από την Λία Χαράκη και σκηνογραφημένο από την Εύα Κοραή, στη γλώσσα των παιγνιδιών και των παιδιών μας, άσχετα της εθνικότητάς τους.

Η ποιητική κίνηση ήταν και στο μυαλό, και στη ψυχή της δημιουργού! Παρλάτα και τραγούδι όπως το γνωρίζουμε στο παραδοσιακό θέατρο δεν υπήρξαν στην παράσταση· όμως, η καλλιτέχνις, μάς έφερνε μπροστά στο δίλημμα, αν η ποίηση μιμείται την τέχνη της κίνησης, ή αν, η κίνηση μιμείται τους στίχους της γλώσσας. Η τέχνη του σύγχρονου χορού αποδείχθηκε να είναι μια ορατή ποίηση που τραγουδά με τη «γλώσσα» του σώματος, μάς μιλά μέσα από την αισθητική ομορφιά μιας άδηλης γλώσσας: τη γλώσσα των κινήσεων, του χορού, της μουσικής και των χρωμάτων· έτσι, η παράσταση δεν χρειαζόταν τον λόγο.

 

Το «Τζακατούμπα» καταγράφηκε κι ως η πρώτη παραγωγή της Λίας Χαράκης για παιδιά. Η επιτυχία του επαναβεβαίωσε τη διαδραστική μαγεία της ελεύθερης επικοινωνιακής έκφρασης των κινήσεων και του χορού σε παραστάσεις χοροθεάτρου. Στους εξαίρετους επαγγελματίες χορευτές, γνωρίσαμε την Αριάνα Μαρκουλίδου, τον Παναγιώτης Τοφή και τη Ράνια Γλυμίτσα, όλοι, μαζί με άλλες χορευτικές φιγούρες αποτελούσαν τον παλμό στην καρδιά της παράστασης. Η μουσική του Κώστα Κακογιάννη έντεχνα εναρμονισμένη με τους ηλεκτρονικούς και ηχητικούς σχεδιασμούς του Χρήστου Χατζηχρήστου, πρόσφεραν τις απαραίτητες μουσικοχρωματισμένες συζεύξεις των κινήσεων των χορευτών, δίδοντας στην παράσταση τη ζωντάνια του ήχου σαν γινόταν χρώμα και φως και των κινούμενων χρωμάτων της μουσικής σαν γινόταν χορευτικό περιβάλλον.

Όπως μας διαβεβαιώνει «το Δημιούργημα» της Λίας, τα σώματα έχουν γλώσσα, που μιλά στα παιδιά. Η κίνηση μεταφέρει την ορατή μελώδια και τα παιδιά έχουν τη διάνοια, και να συμπλέουν, και να κοινωνικοποιούνται, και να μεθέξουν, με  τις δικές τους αναδράσεις, στην παράσταση των κινήσεων.

 

30 Οκτωβρίου, 2016