Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗ ΒΑΣΙΛΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΤΟΥΣΗΣ

Γιώργος Πετούσης, Γραμματέας της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού « ΒασίληςΜιχαηλίδης»

Εφήμερίδα ο Φιλελεύθερος

Λεμεσός 27 Οκτωμβρίου 2016

 

Φίλη Σύνταξη,

Αναφέρομαι στην είδηση που έχετε δημοσιεύσει στην έγκριτη εφημερίδά σας το Σάββατο 22 Οκτ.2016, προερχόμενη από το φίλο Διευθυντή του Παττίχειου Ιστορικού Μουσείου και Κέντρου Μελετών της πόλης μας Μίμη Σοφοκλέους, η οποία αναφέρει ότι «Βρέθηκε ο τάφος του Βασίλη Μιχαηλίδη» και με υπότιτλο:. «Εκατό χρόνια μετά εντοπίστηκε στο Κοιμητήριο του Αγίου Νικολάου».

Η είδηση, όμως, έτσι όπως μεταδόθηκε ενώ με χαροποίησε, την ίδια στιγμή και με ενόχλησε  βαθύτατα. Πρωτίστως για τον αντιδεοντολογικό  τρόπο που μεταδόθηκε, μια η είδηση αναφέρεται και σε αποφάσεις που λήφθηκαν από την Πολιτιστική Επιτροπή του Δήμου Λεμεσού και δεύτερο γιατί αναφέρει ο κ. Σοφοκλέους, ανάμεσα σε άλλα,  ότι «Μετά από προσπάθειες που κράτησαν εδώ και ένα χρονο και συγκεκριμένα από τον περασμένο Νοέμβριο, έγινε κατορθωτό να εντοπιστεί το ακριβές σημείο όπου είναι θαμμένος ο Βασίλης Μιχαηλίδης». Αναφέρει επίσης ότι όλα ξεκίνησαν από πληροφορία που στον ίδιο του έχει δώσει ο Αριστείδης Κουδουνάρης, πρόεδρος της Ιστορικής Εταιρείας Κύπρου. Μια όμως πληροφορία που γραπτώς με επιστολή του και ιδιοχείρως μας είχε δώσει  πριν από δέκα τρία χρόνια και μας, συγκεγριμένα το 2013, σε μια από τις πρώτες εκδηλώσεις της Εταιρείας μας που έγινε στο Δημοτικό Μέγαρο. Ειρίσθω εν παρόδω ότι η Εταιρεία μας ιδρύθηκε το 2003 και ότι επί δεκαετία υπήρξα ο πρώτος της πρόεδρος και προσωπικά παρέλαβα αυτή την επιστολή.

Η όλη αλήθεια λοιπόν για τον «πειθανό εντοπισμό του σημείου του τάφου» του εθνικού μας ποιητή πηγαίνει σε βάθος χρόνου και έχει αφετηρία τη γραπτή πληροφορία του κ. Αριστείδη Κουδουνάρη στην οποία μου ανέφερε ότι « μια από τις πρώτες μέριμνες της Εταιρείας μας έπρεπε να είναι ο εντοπισμός και η ανεύρεση του τάφου του εθνικού μας ποιητή» . Μας έδινε, όπως προφανώς έδωσε και στον κ. Σοφοκλέους, την πολύτιμη μαρτυρία που πήρε ό ίδιος από τον Αντώνη Ιντιάνο, κριτικό και άνθρωπο των Γραμμάτων, που όπως αναφέρει  «παρευρισκόταν, ως μαθητής, στην κηδεία».  Αυτά ασφαλώς πριν από 13 χρόνια. Την ίδια όμως περίοδο, ως πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών «Βασίλης Μιχαηλίδης» είχα ακόμα μια παρόμοια, αυτή τη φορά περιστατική μαρτυρία από ένα, αυτή τη φορά αυτόπτη μάρτυρα του τάφου. Από το συμπολίτη μας κ. Χρίστο Ροτσίδη ο οποιος μάλιστα αφού πήγαμε στο κοιμητήριο μου υπεδειξε το σημείο που ευρισκόταν, κατά τον ισχυρισμό του ο τάφος και μου τον περιέγραψε πως ήταν φτιαγμένος.  Αφού μου τα εξήγησε όλα πήγα και τα κατέγραψα. Έβγαλα μάλιστα σχετικές φωτογραφίες που παριστάνουν τον ίδιο να ίσταται στο σημείο που ισχυρίζεται ότι βρισκόταν ο τάφος. Οπόταν κάθισα κάτω και αφού μελέτησα εμπεριστατωμένα το όλο θέμα και, αφού έλαβα σοβαρά υπόψη και τις βαριές κατηγορίες που μας βαραίνουν για την εξαφάνιση του τάφου καθώς και την άδικη και ανυπόστατη εναντίον μας κατηγορία ότι ενώ ζούσε ο Β.Μ. η πόλη τον εγκατάλειψε και ότι οι Λεμεσιανοί τον αφήσαμε να πεθάνει στο πτωχοκομείο, σ’ ένα πολύ εμπεριστατωμένο δεκασέλιδο κείμενο συνοδευόμενο μάλιστα από φωτογραφία και σχετικό τοπογραφικό σχεδιάγραμμα των τάφων στη νοτιοανατολική είσοδο του κοιμητηρίου, φρόντισα ν’  αποκρούσω την κατηγορία της εγκατάληψης αλλά παραδέχομαι την ενοχή της πόλης για την εντελώς αδιακιολόγητη εξαφάνιση του τάφου.

Αυτό ακριβώς το κείμενο που φέρει ημερομηνία γραφής 20 Μαρτίου 2014 πήγα ο ίδιος και με ανάλογη συνοδευτική επιστολή , της ίδιας ημερομηνίας, το παρέδωσα στον λίαν αγαπητό Δήμαρχό μας Ανδρέα Χρίστου και την ίδια ημέρα, για να ενεργήσουν από κοινού, το παρέδωσα, πάλιν ιδιοχείρως στον Πανιερότατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Αθανάσιο. Με τη θερμή παράκληση, στις εισηγήσεις μου για εσκαφές, να ενεργήσουν Δήμος Λεμεσού και Μητρόπολη, από κοινού. Φρόντησα μάλιστα και το ταχυδρόμησα  και στον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού κ. Κώστα Καδή. Μητροπολίτης και Δήμαρχος έδειξαν ενθουσιασμένοι και πρόθυμοι τάχιστα να ενεργήσουν.

 

Μέχρις εδώ μπορούσαν να φτάσουν οι δικές μου προσωπικές ενέργειες. Την ευθύνη πια την έχουν  κατά πρώτο λόγο ο Μητροπολίτης, ύστερα ο Δήμαρχος και το αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού αλλά και όλα τα Λογοτεχνικά και Πνευματικά Σωματεία καθώς και ο κόσμος της Κύπρου που τόσο αγάπησε το Μεγάλο ποιητή του.

Το δεκασέλιδο κείμενο παραμένει αδημοσίευτο μια που το προόριζα να είναι η δική μου εισήγηση για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Μεγάλου Εθνικού μας Ποιητή.

Έτσι είναι που έχει το όλο θέμα  και  αυτή είναι  η όλη αλήθεια. Όσο τώρα για τις πληροφορίες που εξασφαλίστηκαν ότι «εντοπίστηκαν κάποιες από τις λίθινες πλάκες και μεγάλες πέτρες που είναι τοποθετημένες πάνω από τον τάφο του Βασίλη Μιχαηλίδη», προσωπικά απορώ και δεν έχω ιδέα. Η δε είδηση ότι «θα διερευνηθεί, σε συνεργασία με την ιερά Μητρόπολη Λεμεσού, η ακριβής τοποθεσία ταφής του Βασίλη Μιχαηλίδη» προσωπικά με χαροποιεί και με βρίσκει απολύτως σύμφωνο αφού αυτή ήταν και η γραπτή μου καταληκτήρια εισήγηση. Σας ευχαριστώ