ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ “ΑΠ’ Τ’ ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΣΙΓΗΣ”, ΛΕΜΕΣΟΣ, ΚΥΠΡΟΣ, 2002

Ευτυχία

Φέτος το καλοκαίρι μου ’φερε
μια Ροδινή αυγούλα
να κινήσει τη μέρα μου,
μια θάλασσα αγριολούλουδα
να χρωματίσουν τα ονείρατα.

Φέτος το καλοκαίρι μου ’φερε
μια μυγδαλιά ολόφωτη,
να κάθομαι από κάτω
κι’ αυτή να με ραντίζει με φως και λευκανθούς.
Μια αγκαλιά πανσέληνους
να ευωδιάζουν τη θάλασσα.

Φέτος το καλοκαίρι μου ’φερε
την Άνοιξη.

Να ’χα δυο στίχους άρρητους
για να την τραγουδήσω.

 

 

Αύγουστος

Έτσι μου ’ρχεται να του πλέξω ένα στεφάνι γιασεμί
για τα καστανά σγουρά μαλλιά του,
έτσι μου ’ρχεται να του χαρίσω ένα σπάνιο αλίανθο
να τον κρατά, καθώς τα κύματα θα προσκυνούν τα πόδια του,
σαν περπατά στην ακροθαλασσιά των Φοινικούδων,
σαν θα ’χει υπό μάλης την πανσέληνό του.

 

 

Ποίηση ΙΙ

Βάζω κι’ αυτή την τελευταία πέτρα,
από άφωνα σύμφωνα και εύφωνα φωνήεντα,
κι ακουμπώ να ισορροπήσω,
ένας γλάρος ήρθε και κάθησε
κι έγινε διάφανος,
μια μαργαρίτα άνθισε,
παράξενο,
κι’ εγώ σαν μέτοχος της ευτυχίας αισθάνθηκα,
κι’ ήταν τόσο ευτελή τα κτιστικά,
κι’ οι πέτρες τόσο συνήθεις
για να ανοίξουν τους κρουνούς τ’ ουρανού,
να διαπεράσουν το εξώδερμα
κι απ’ τ’ αλωνάκι της σιγής να διέλθω.

 

Για μια σταγόνα

Πόση δύναμη χρειάζεται άραγε
ν’ ανυψωθείς απ’ τη θάλασσα,
να γίνεις κύμα,
και σαν σταγόνα να ξεπεράσεις τον βράχο σου
κι’ έπειτα σαν ένα μικρό φωτάκι, ταπεινό,
λαμπυρίζοντας ν’ αντιφεγγίζεις το φωτεινό ηλιοτρόπιο;