ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

HΡΑΚΛΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
(Λεμεσός 1897-1987)

Χρυσός σταυρός του Τάγματος του Φοίνικος

Ο Ηρακλής Αγγελίδης αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Λεμεσού το 1916. Σπούδασε στο Παγκύπριο Διδασκαλείο της Λευκωσίας. Εργάστηκε ως δημοδιδάσκαλος στην Α΄ και Β΄ Αστική Λεμεσού από το 1918-1923. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών 1923-1928 (μερικούς μήνες το 1926-27 δίδαξε στο Γυμνάσιο Λεμεσού). Καθηγητής από το 1928 – 1943. Γυμνασιάρχης 1943 – 1946. Από το 1948 – 1958 υπεύθυνος για τη διεύθυνση του τμήματος Θηλέων του Γυμνασίου. Το 1958 – 1961 καθηγητής στο Αθηναϊδειο Γυμνάσιο Θηλέων. Το 1961-62 Βοηθός Διευθυντής στο Οικονομικό Γυμνάσιο Λεμεσού. Το 1962 – 1965, καθηγητής στο Ελληνικό Κολλέγιο Λεμεσού. Παντρεύτηκε στην Αθήνα την Ταμάρα Λιτόβσιν. Τέκνα Τάνια και Ρένος.

Το φιλολογικό του έργο καταγράφεται κυρίως με μεταφράσεις Αρχαίων Ελλήνων και Λατίνων ποιητών. Το περιοδικό «Φιλολογική Κύπρος» του 1973 – 1974 φιλοξένησε αρκετές μεταφράσεις του από τον Οράτιο και Βιργίλιο. Το βιβλίο του «Μεταφράσεις Αρχαίων Ελλήνων Ποιητών» (1980), είναι ένα αποτέλεσμα συνδρομής πολυάριθμων μαθητών του, για να τιμήσουν τα ογδοντάχρονα του μεγάλου δασκάλου τους (1) ! Αν αυτό δεν είναι υπόθεση πολιτισμού, τότε «τι είναι»;

Το εξώφυλλο της έκδοσης και δείγμα γραφής της μετάφρασης Αγγελίδη

Γράφει ο Ηρακλής Αγγελίδης (2) για τη συνεισφορά του στον πολιτισμό, «[…] Άρχισα πριν από πολλά χρόνια ως σαράντα, με τους μικρούς Ομηρικούς ύμνους, με τον ύμνο προς τον Διόνυσο και τον Πάνα, ύστερα καταπιάστηκα με τους μεγάλους, με τον ύμνο στην Αφροδίτη πρώτα, που μ’ έκανε ν’ αγαπήσω όλους τους Ομηρικούς ύμνους. Σιγά-σιγά μεταφράστηκαν όλοι, μικροί και μεγάλοι. Ήταν μια εργασία δύσκολη πολύ, γιατί δεν είχα κανένα βοήθημα ούτε σχόλια – εργάσθηκα μόνο με τη βοήθεια λεξικών. Το ίδιο έγινε και με τη Θεογονία – γι’ αυτήν όμως είχα βοήθημα εκτός των λεξικών και την πεζή μετάφραση του Λεκατσά […]».

Γράφει ο Κώστας Πηλαβάκης για τον Ηρακλή Αγγελίδη, «[…] Όσο για τους μαθητές του, πολύ λίγοι δάσκαλοι και καθηγητές αξιώθηκαν να εμπνεύσουν τόσο σεβασμό και αγάπη όπως ο Αγγελίδης. Όλοι σχεδόν οι μαθητές και οι μαθήτριές του τον ενθυμούνται σήμερα – κι ας πέρασαν δεκάδες χρόνια – με αγάπη και ευγνωμοσύνη. […] Στη μελέτη της λογοτεχνίας – Αρχαίας, Νεοελληνικής ιδίως και ξένης – αφιέρωνε τις περισσότερες από τις ελεύθερες ώρες του• και στην αγάπη του αυτή, για το λογοτεχνικό βιβλίο, έβρισκε τρόπο να μεταδίνει και στους μαθητές και τις μαθήτριές του, που τους γοήτευε πραγματικά με τη διδασκαλία του και είχε πάντα γι’ αυτούς ανοιχτή τη βιβλιοθήκη […]. Μα τα λογοτεχνικά του χαρίσματα δεν χαίρονταν μόνο οι μαθητές του στις αίθουσες του Σχολείου. Διαλέξεις και ομιλίες του, εξ’ άλλου, σε εφημερίδες και περιοδικά σε μια στρωτή δημοτική γλώσσα είχαν τη σφραγίδα ενός ύφους προσωπικού που διακρινόταν για τη διαύγεια και τη γλαφυρότητά του και ήταν από τα πιο ευχάριστα αναγνώσματα».

Ο Αγγελίδης εκτός από τη «Φιλολογική Κύπρο», έγραφε στα «Κυπριακά Γράμματα» και υπήρξε συνεργάτης με τις εφημερίδες «Αλήθεια» Λεμεσού και «Ελευθερία» Λευκωσίας. Ο αείμνηστος Ηρακλής Αγγελίδης άφησε ένα έργο για τον αυριανό μελετητή, με αναδράσεις από και προς την αρχαία ελληνική ποίηση και τη σύγχρονη ελληνική γραμματεία! Καταξιώνεται ως ένας από τους Κύπριους αυτουργούς των ελληνικών γραμμάτων και της παιδαγωγικής στην πράξη!

 

 
Δείγμα γραφικού χαρακτήρα του Ηρακλή Αγγελίδη

 

 

 

Πηγή: Αρχείο Κρίστη Χαράκη

 

1: Ο Ηρακλής Αγγελίδης δίνει ιδιαίτερες ευχαριστίες στο μαθητή του Ανδρέα Παστελά, φιλόλογο – λογοτέχνη, γυμνασιάρχη, για τη φροντίδα και επιμέλεια της έκδοσης του βιβλίου του «Μεταφράσεις Αρχαίων Ελλήνων Ποιητών» (1980).

2: Ο Ηρακλής Αγγελίδης αφιέρωσε το βιβλίο του «Μεταφράσεις Αρχαίων Ελλήνων Ποιητών» στη μνήμη του αλησμόνητου γιου του Ρένου, που απροσδόκητα έχασε το 1968.